Partia Social Demokratike (SPD) në pushtet e Gjermanisë “dështoi” të shihte synimet agresive të Rusisë, dhe e shpërbleu besimin duke injoruar paralajmërimet nga Evropa Lindore dhe manovroi Gjermaninë në një varësi të rrezikshme energjetike, theksoi të martën bashkë-kryetari i partisë.
Në një fjalim goditës mea culpa në Berlin, Lars Klingbeil, një nga dy drejtuesit e SPD-së së kancelarit Olaf Scholz, tha se tema e kahershme e partisë se siguria dhe stabiliteti në Evropë mund të arriheshin “vetëm me Rusinë” ishte e gabuar. “Sot bëhet fjalë për organizimin e sigurisë nga Rusia”, shtoi ai.
Duke folur në selinë e socialdemokratëve, Klingbeil tha se partia e tij ishte drejtuar prej kohësh nga konsensusi “që marrëdhëniet e ngushta me Rusinë janë të mira për ne … Megjithatë, ne nuk arritëm të pranonim se kushtet kornizë për këtë marrëdhënie kanë ndryshuar shumë kohë më parë”.
“Regjimi rus rreth Putinit ishte bërë gjithnjë e më represiv dhe agresiv, madje edhe revizionist. Në kërkimin tonë për bazën e përbashkët, ne e shpërfillëm atë që na ndante. Ky ishte një gabim”, tha ai. “Ne u ngjitëm pas një imazhi të Rusisë që ishte formuar nga e kaluara, por që prej kohësh kishte pushuar së treguari të tashmen”.
Vërejtjet e Klingbeil janë domethënëse pasi socialdemokratët kanë drejtuar pasurinë e Gjermanisë si parti në pushtet për shumicën e 25 viteve të fundit, fillimisht nën kancelarin Gerhard Schröder, pastaj për 12 vjet jo radhazi si partner i vogël i lideres së qendrës së djathtë Angela Merkel dhe më në fund nën Kancelaria e Scholz që nga fundi i vitit të kaluar.
Fjalët autokritike janë gjithashtu një shkëputje nga Scholz, i cili javën e kaluar me vetëbesim pohoi se ai “gjithmonë” dinte për qëllimet e presidentit rus Vladimir Putin për të përdorur energjinë si armë; dhe Merkel, e cila ka pohuar se nuk ka bërë asgjë të keqe me politikat e saj ndaj Rusisë.
Ç’është më e rëndësishmja, Klingbeil pranoi se partia e tij nuk i dëgjoi mjaftueshëm partnerët e Evropës Lindore si Polonia apo vendet baltike, të cilët kanë paralajmëruar prej kohësh për kërcënimet e paraqitura nga Putini dhe të cilët e shtynë fuqishëm tubacionin e gazit Nord Stream 2, i cili megjithatë u ndoq nga urdhri i Merkelit, Scholz -it dhe politikanëve të tjerë të lartë përpara se të lihej në sirtar vetëm disa ditë përpara pushtimit rus të Ukrainës.
“Kjo ka çuar në një humbje masive të besimit. Sidomos në vitet e fundit, kur politika ruse u bë më agresive, ne duhet të kishim dëgjuar më shumë partnerët tanë”, tha Klingbeil.
Në të njëjtën mënyrë, bashkë-shefi i SPD-së kritikoi vendimin e qeverive të kaluara – nën ndikimin e rëndësishëm të partisë së tij – për ta bërë Gjermaninë dhe si rezultat pjesë të BE-së të varura jashtëzakonisht nga furnizimet ruse me energji.
“Po, prej shumë vitesh kemi përfituar ekonomikisht. Por ne e kemi paguar shtrenjtë këtë sukses. Ne e kemi bërë veten të pambrojtur”, tha ai. “Zhvillimi i njëanshëm i infrastrukturës së importit me Rusinë, mungesa e diversifikimit. Bllokada politike e terminaleve LNG, zgjerimi i ngadaltë i energjive të rinovueshme. Kjo politikë ishte e njëanshme. Nuk ishte e qëndrueshme. Ne e vlerësuam gabim dimensionin e sigurisë së furnizimit tonë me energji.”
Klingbeil pranoi gjithashtu se koncepti i vjetër i partisë i “Wandel durch Handel” (“ndryshimi përmes tregtisë”) – që do të thotë se krijimi i lidhjeve gjithnjë e më të ngushta tregtare dhe energjitike do të ndihmonte në transformimin e vendeve autokratike si Rusia dhe Kina në më demokratike dhe partnerët më të besueshëm — nuk funksionon nëse nuk shoqërohet me “një agjendë politike” që shqyrton dhe pasqyron në mënyrë kritike ide të tilla.
“Përderisa asgjë nuk ndryshon rrënjësisht në Rusi, Rusia nuk mund të jetë një partner serioz. Vetëm atëherë mund të ketë veprim të përbashkët për çështjet klimatike ose çarmatimin”, tha Klingbeil. “Sanksionet kundër Rusisë do të mbeten në fuqi derisa ushtari i fundit rus të largohet nga Ukraina”.
SPD ka një histori të gjatë të mbajtjes së një qëndrimi më të butë ndaj Rusisë, veçanërisht përmes Ostpolitikës së ish-kancelarit Willy Brandt, i cili kërkoi angazhim diplomatik me Bashkimin Sovjetik dhe vendet komuniste të Evropës Lindore në fund të viteve 1960 dhe fillim të viteve 1970.
Klingbeil e mbylli fjalimin e tij duke thënë se nuk dëshironte të paraqiste menjëherë udhëzime për një politikë të re të Rusisë, duke argumentuar se kjo duhet të bëhet gjithashtu në koordinim me partnerët evropianë.
Megjithatë, ai theksoi gjithashtu se Gjermania “duhet të luajë një rol udhëheqës në krijimin e një rendi të ri paqeje në Evropë dhe ruajtjen e një rendi të bazuar në rregulla në një botë në trazira”.
